به گزارش آستان نیوز، دکتر احمدرضا پیله‌ور، اظهار کرد: شرکت بذر و نهال رضوی با اتکا به دانش بومی و در راستای مأموریت خود برای تولید بذور سازگار با اقلیم ایران، کشت رقم ایرانی چغندرقند را، به‌عنوان یکی از اولویت‌های راهبردی خود در سال ۱۴۰۳ ،اجرایی کرده است.
وی با اشاره به کشت این رقم بهاره در نیمه خردادماه امسال در اراضی شرکت در خراسان شمالی، تصریح کرد: پیش‌بینی می‌شود این محصول در آذر ماه، با عملکرد بالا و عیار مطلوب، برداشت شود.
مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان بذر و نهال رضوی، ادامه داد: این کشت با هدف بررسی میدانی، ارزیابی عملکرد و رقابت عملی با نمونه‌های خارجی در همان منطقه، انجام شده است.
تغذیه هدفمند برای افزایش بهره‌وری
وی با اشاره به استفاده از سیستم آبیاری تحت فشار قطره‌ای در اجرای این پروژه، بیان کرد: برای تغذیه گیاه، علاوه بر کودهای دامی و پایه، از کودهای شیمیایی باکیفیت بهره گرفته‌ایم و تمامی مراحل تغذیه و مراقبت زیر نظر کارشناسان متخصص تغذیه گیاه، انجام شده است.
پیله‌ور، ادامه داد: خوشبختانه نتایج اولیه نشان از برابری و حتی برتری این بذر نسبت به نمونه‌های خارجی دارد و فرآیند برداشت و فرآوری آن نیز همانند ارقام خارجی خواهد بود و فروش محصول از طریق زنجیره تأمین داخلی، به کارخانه قند تربت، انجام می‌پذیرد.
چشم‌انداز توسعه و همراهی علمی در مسیر خودکفایی
مدیرعامل شرکت بذر و نهال رضوی، با اشاره به حمایت‌های علمی صورت گرفته از این پروژه اظهار کرد: کشت رقم ایرانی چغندرقند با مشارکت استادان برجسته از دانشگاه تهران، دانشگاه فردوسی مشهد و همکاری معاونت‌های تخصصی وزارت جهاد کشاورزی، انجام گرفته است.
وی با بیان اینکه چشم‌انداز شرکت، تجاری‌سازی و بومی‌سازی بذور مختلف از جمله سبزی، صیفی‌جات، دانه‌های روغنی و دیگر محصولات است، گفت: ما به دنبال کاهش وابستگی کشاورزان به واردات بذر، کاهش هزینه‌های تولید و ارتقای عملکرد، با تکیه بر دانش بومی، هستیم.
به گفته پیله‌ور، این موفقیت گامی مؤثر در راستای تحقق شعار «تولید دانش‌بنیان» و تحقق خودکفایی در یکی از مهم‌ترین نهاده‌های کشاورزی کشور یعنی بذر، است.
وی تأکید کرد: با ادامه حمایت‌ها، معرفی گسترده این رقم به کشاورزان و اثبات عملکرد آن در سطح میدانی، می‌توان در طول سال‌های آینده، سهم بالایی از بازار بذر چغندرقند کشور را، با تکیه بر توان داخلی، تأمین کرد.
پیله‌ور افزود: این دستاورد نه تنها در کاهش وابستگی مؤثر خواهد بود، بلکه باعث پایداری تولید، افزایش درآمد کشاورزان و توسعه اقتصاد کشاورزی مبتنی بر ظرفیت‌های بومی می‌شود.